Περιγραφή

Β’ έκδοση  σκληρόδετη

Είναι γνωστό και έχει τονιστεί πολλές φορές ότι ολόκληρο τον Μεσαίωνα βάση της οικονομίας αποτελούσε κυρίως η γη και στην εκμετάλλευσή της στήριζαν οι φτωχοί την επιβίωσή τους, οι πλούσιοι την ευημερία τους και το κράτος τη συγκέντρωση του μεγαλύτερου ποσοστού των φόρων του. Κατά τη διάρκεια των μεγάλων και συνεχών επιδρομών των Αράβων στην Μ. Ασία και των Αβαρο-σλάβων στη Βαλκανική τον 7ο και τον 8ο αιώνα, η τάση των πλουσίων να τοποθετούν τα χρήματά τους στη γη είχε ανακοπεί, αφού η γη καταστρεφόταν κάθε χρόνο από τις επιδρομές και δεν απέδιδε σταθερό εισόδημα. Από τη στιγμή όμως που το κράτος εξασφάλιζε και πάλι τα σύνορά του και ήταν σε θέση να προστατέψει τους κατοίκους του και την παραγωγή της γης, οι επεκτατικές τάσεις των πλουσίων γίνονται και πάλι εμφανείς και αρχίζει μία νέα φάση ανταγωνισμού ανάμεσα στους πλούσιους γαιοκτήμονες και τους ελεύθερους μικροκαλλιεργητές της γης. Στην αντιπαράθεση αυτή, μεταξύ πλούσιων γαιοκτημόνων και μικρών καλλιεργητών, το κράτος προσπάθησε να παίξει τον ρόλο διαιτητή και να περιορίσει τις αρπακτικές τάσεις των δυνατών, υποστηρίζοντας τους πένητες, οι οποίοι άλλωστε αποτελούσαν τη βάση της αυτοκρατορίας, γιατί όπως τονίζει ο Ρωμανός Λεκαπηνός σε μία Νεαρά του, αυτοί κυρίως πληρώνουν τους φόρους και αυτοί επανδρώνουν τις τάξεις του στρατού.

Δείτε επίσης :

ΣΚΕΨΟΥ ΟΠΩΣ Ο ΝΙΤΣΕ